Axel koopt een dier in Namibië.

Axel Daeseleire koopt in Trafiek Axel het leven van een dier. Hij gaat mee op trofeejacht in Namibië. Een jacht op wilde dieren waarbij het de jagers evenzeer te doen is om de vacht, de hoorns of de schedel als trofee mee naar huis te nemen.

De trofeejacht laat niemand onberoerd en Axel Daeseleire wil zelf ervaren wat het is, wat het betekent om een zwart wildebeest, zebra of giraf neer te schieten.  En is dit nu ethisch te verantwoorden? Jagers beweren dat de jacht deel uitmaakt van de natuurbeleving, tegenstanders vinden dat het een hobby is ten koste van de dieren. Een hobby voor snobs. Snobs die het zich kunnen veroorloven. 

In Namibië laat Axel zich gidsen door Vlaming Georges, al 30 jaar jager op groot wild in Afrika. Georges heeft thuis intussen een indrukwekkende collectie jachttrofeeën aan de muur hangen, als herinneringen aan zijn jachtreizen. “Ik ben gepassioneerd door de natuur, maar dat sluit niet uit dat ik af en toe een dier ga doden”, zegt Georges. “Dat hoort voor mij bij de natuurbeleving. Natuur is leven, leven is dood en dood geeft nieuw leven”.

 De trofeejacht brengt in Namibië elk jaar 35 miljoen euro op. Het is er een belangrijke inkomstenbron. En de overheid is overtuigd dat ze het recht hebben om het wild op hun gronden ten gelde te maken, oogsten noemen ze het zelfs. De dieren zijn de natuurlijke rijkdom van het land.  “We moeten de dieren oogsten, want ook wij moeten kunnen leven”, zegt Tanja Dahl, CEO van de Namibische jachtfederatie NAPHA. De jacht brengt geld en vlees op. “Mensen in Europa weten niet wat het is om samen te leven met dieren. Een dier is een dier, en geen mens. Het heeft geen zin om tekenfilms met een sprekende leeuw te maken. Mensen zien het verschil niet meer en als je het een naam geeft is het geen dier meer. Een dier moet een dier blijven. We moeten er gebruik van maken.”

En een van de manieren waarop ze er gebruik van maken ontdekt Axel bij de taxidermist. Hij zet de gedode dieren op en maakt er voor een aardige som een trofee van voor de trotse jager.  Maar dit productieproces is voor Axel een moeilijk moment, want kokhalzend loopt hij naar buiten. De stank van het rottende vlees is niet te harden.

Het ligt allemaal zo gevoelig, merkt Axel. In Namibië willen ze hem koste wat het kost overtuigen van hun visie, van hun nobele doel. Maar één jachtbegeleider klapt uit de biecht. “Ik doe het voor het geld, ik verdien zeker duizenden euro’s aan één jachtreis”.

Eens terug in België vraagt Axel raad aan Sil Janssen, de oprichter van het natuurhulpcentrum in Opglabbeek. Sil Janssen vangt er ook exotische dieren op en kent de trofeejacht goed: “Ik zou er niets tegen inbrengen als jagers gewoon zouden toegeven dat ze jagen voor het plezier”, zegt Janssen. “Maar ze moeten niet doen alsof ze gaan jagen om de oude dieren te redden van verhongering”.  

Moeten Afrikaanse landen gebruik kunnen maken van het wild op hun gronden? Is de trofeejacht daar het meest geschikt voor? Axel Daeseleire zoekt het uit in het spoor van de jagers.

 Trafiek Axel, Axel koopt een dier. Donderdag 28 februari om 20.35 op VIER.